Κατερίνα Μαραγκού: "Το μυστικό για μία στέρεη σχέση είναι η συνεχής ανανέωση!"

Μία λαμπερή σταρ του Hollywood από τη μία, και μία φτασμένη, σημαντική θεατρική πρωταγωνίστρια από την άλλη. Πόσο κοντά θα έρθουν τελικά οι δυο τους; Στη σκηνή του θεάτρου Άλμα, στο  Γλυκό Πουλί της Νιότης, η γοητευτική Κατερίνα Μαραγκού, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα θεατρική αναμέτρηση, μας χαρίζει μια από τις πιο σημαντικές ερμηνείες στην φετινή θεατρική σεζόν.

Η Κατερίνα βρίσκεται, με την μπάσα φωνή της, στην άλλη άκρη του ακουστικού για να μιλήσει αποκλειστικά στο allyou.gr για το Γλυκό Πουλί της Νιότης, αλλά και για τις σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας, το  μυστικό για μια επιτυχημένη συμβίωση κι ακόμα για να σου εξηγήσει γιατί σε αυτή τη ζωή πρέπει να πολεμάμε πάντα τίμια... 

Φέτος βρισκόμαστε ξανά στη σκηνή του θεάτρου Άλμα, μετά από 2 χρόνια απουσίας με το αριστουργηματικό έργο του Tennessee Williams, Το Γλυκό Πουλί της Νιότης. Ένα έργο για τον χρόνο και το αποτύπωμα που αφήνει στις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων.

Μέσα σε μία νοσηρή ατμόσφαιρα επαρχίας, σε μια πόλη του αμερικανικού Νότου, συναντώνται ο Τσανς Γουέην και η Αλεξάντρα ντε Λάγκο, δύο άνθρωποι μόνοι, κυριευμένοι απ’ τους φόβους και τις παραισθήσεις τους. Εκείνος, ένας φιλόδοξος επαγγελματίας εραστής, που αδίστακτα κυνηγά το όνειρο του και εκείνη μια σπουδαία ηθοποιός του Hollywood στη δύση της λάμψης της, εξαρτημένη από το αλκοόλ και τις ουσίες. Μέσα σ’ ένα βίαιο, ρατσιστικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί μόνο το δίκαιο/άδικο του ισχυρού, επινοούν τον «παράδεισο» και αναμετρώνται με τις επιθυμίες, τα πάθη, το χρόνο και τη μνήμη. 

Είναι για μένα μεγάλη χαρά που με σκηνοθετεί η Αναστασία Ρεβή, μία πολύ ταλαντούχα σκηνοθέτης, η οποία είναι και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας Theatre Lab Company. Και πραγματικά αισθάνομαι ότι η Αναστασία κατάφερε να δει σε αυτό το έργο κάτι το διαφορετικό και να το αποδώσει πάνω μας. Πάνω σε μένα αλλά και πάνω σε όλους τους εξαιρετικούς συντελεστές αυτής της παράστασης: τον Όμηρο Πουλάκη, τον Λευτέρη Βασιλάκη, τον Αργύρη Γκαγκάνη, τον Νικόλα Παπαδομιχελάκη, την Αγγελική Μητροπούλου και την Βέφη Ρέδη.

Αντίθετα με την Αλεξάντρα ντε Λάγκο, την ηρωίδα που υποδύομαι στο έργο, νομίζω πως εγώ θα μπορούσα να ερωτευτώ έναν άνδρα κατά πολύ νεότερο μου, μόνο εάν αισθάνοουν ότι πίσω από το ενδιαφέρον του για μένα δεν κρυβόταν κανένα ίχνος ιδιοτέλειας. Ότι δηλαδή αυτός ο άνδρας δεν θα ήθελε να κερδίσει κάτι από μένα. Η Αλεξάνδρα ντε Λάγκο στο Γλυκό Πουλί της Νιότης «αγοράζει» τον έρωτα του Τσάνς, σε μία προσπάθεια να φέρει πίσω την χαμένη της νεανικότητα, αδιαφορώντας για τους πραγματικούς λόγους που εκείνος είναι μαζί της. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που θα ήταν μαζί μου αποκλειστικά από συμφέρον. Είτε αυτό λέγεται επαγγελματική αποκατάσταση, είτε οικονομικό όφελος.

Νομίζω ότι ένας νέος άνδρας που κάνει σχέση με μία πολύ μεγαλύτερη από αυτόν γυναίκα βλέπει σε αυτήν μία ωριμότητα και μία γοητεία, που δεν μπορεί να βρει σε μία συνομήλικη του κοπέλα. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όταν στη ζωή σου έχεις περάσει ήδη μερικά πράγματα και έχεις ζήσει ήδη πολλές ερωτικές σχέσεις, διαθέτεις μία μεστότητα και έναν άλλο, πιο μαγικό τρόπο να προσεγγίζεις την αγάπη. Για να μη μιλήσουμε για την πολύ μεγάλη σεξουαλική εμπειρία, που όσο να 'ναι παίζει κι αυτή τον ρόλο της. 

Την ίδια στιγμή, μία γυναίκα που επιλέγει έναν πολύ νεότερο της άνδρας βρίσκει σε αυτόν τα χαμένα νιάτα της. Επίσης, παίρνει μία επιβεβαίωση ότι περνάει ακόμα η μπογιά της. 

Οι άνδρες - κακά τα ψέματα - είναι ακόμα μεγαλύτερα «κοκοράκια» από εμάς τις γυναίκες. Το να θέλει ένας άνδρας γύρω στα 55 – 60 να είναι με μία πολύ νεότερη του γυναίκα, μου φαίνεται απολύτως λογικό. Γιατί σκέφτεται ότι θα κυκλοφορεί έξω κι όλοι θα τον κοιτάζουν και θα τον θαυμάζουν που έχει δίπλα του μία όμορφη και νέα κοπέλα. Λογικό είναι. Και ποιος δεν το θέλει; 

Ζώντας εδώ και πάρα πολλά χρόνια με τον ίδιο άνδρα, μπορώ να σου πω ότι τα βασικά μιας επιτυχημένης, στέρεας συμβίωσης είναι πρώτα απ' όλα η βαθιά εκτίμηση που τρέφεις για τον άλλον, το γεγονός ότι τον σέβεσαι γι' αυτό που είναι, τον θαυμάζεις και πιστεύεις σε αυτόν. Δεύτερον είναι η βαθιά αγάπη. Aυτό το ισχυρό πράγμα που αισθάνεσαι για τον άλλον και σε κάνει να μην θέλεις σε καμία περίπτωση να τον πληγώσεις. Γιατί είναι αλήθεια πως η ζωή μας είναι πολύ αβέβαιη και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συναντήσεις παρακάτω. Μπορεί να ξυπνήσεις μία μέρα και να γνωρίσεις τον άνδρα των ονείρων σου και να χάσεις τελείως τα μυαλά σου. 

Προσωπικά δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι αντίστοιχο, να μπω, δηλαδή, στη διαδικασία να κάνω μία τέτοιου είδους επιλογή. Αν μου συνέβαινε, δεν μπορώ να ξέρω τι θα έκανα. Πιστεύω πάντως, επειδή είμαι άτομο που αγαπάει την ασφάλεια και την σιγουριά που του προσφέρει η γερή και δυνατή σχέση που υπάρχει στη ζωή του, ότι στο τέλος θα υπερτερούσε αυτό. 

Πιο σημαντικό όμως απ' όλα τα παραπάνω, είναι η συνεχής ανανέωση. Ναι, πολλά ζευγάρια ξέρουν πώς να το κάνουν κι αυτό. Εγώ με τον άνδρα μου, επειδή δουλεύουμε και μαζί, έχουμε βρει τον τρόπο να ανανεωνόμαστε μέσα από τη δουλειά μας. Έχουμε τις συζητήσεις μας, τις διαφωνίες μας, τις συγκρούσεις μας, μετά τα ξαναβρίσκουμε, ξαναδιαφωνούμε και πάει λέγοντας. Κι όλο αυτό είναι τελικά, μαζί φυσικά με το παιδί μας και την ζεστασιά της καθημερινότητας, που προχωράει τη σχέση μπροστά.

Η Αλεξάνδρα ντε Λάγκο δεν είναι απλώς μία ηθοποιός. Είναι σταρ. Κι αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο. Η Αλεξάνδρα ντε Λάγκο κουβαλάει πάνω της όλη την λάμψη, την δόξα και την αίγλη μιας άλλης εποχής που χάνεται, βλέπει πάνω της τα σημάδια του χρόνου, βλέπει τον εαυτό της να αλλάζει και τρελαίνεται. Θέλει πάση θυσία να επιστρέψει εκεί που βρισκότανε, να κερδίσει πίσω τα περασμένα χρόνια κι έτσι μπαίνει στη διαδικασία να «αγοράσει» το ενδιαφέρον και τον έρωτα ενός πολύ νεότερου άνδρα. Δεν είναι απλώς ματαιόδοξη. Είναι κομμάτι μιας εποχής που φεύγει και αυτή δεν ξέρει τι να κάνει για να το φέρει πίσω. Επίσης πρέπει, νομίζω, να λάβουμε υπόψη μας ότι την εποχή στην οποία αναφέρεται το έργο τα πράγματα στο θέατρο ήταν αρκετά διαφορετικά. Δεν υπήρχαν μυστικά για να ξεγελάσεις τον χρόνο και να φαίνεσαι πιο νέα. Μεγάλωνες, πάλιωνες και ερχόταν κάποια άλλη, νεότερη από σένα και ομορφότερη και έπαιρνε τη θέση σου. 

Όταν ξεκίνησα κι εγώ για να κάνω αυτή τη δουλειά ήμουν αρκετά ματαιόδοξη. Βγήκα εκεί έξω για να αρπάξω τον κόσμο και να τον κατακτήσω. Διαφορετικά δεν πας να γίνεις ηθοποιός. Όταν μπήκα στη σχολή, είχα κι εγώ την μύτη μέχρι εκεί πάνω, είχα όλη την φόρα και την σιγουριά ότι θα πάρω το θέατρο στα χέρια μου και θα το στύψω. 

Μετά τα πράγματα ήρθαν αλλιώς. Έχασα τον πατέρα μου ξαφνικά και τότε συνειδητοποίησα μερικά πολύ σημαντικά πράγματα για τη ζωή. Τότε κατάλαβα για πρώτη φορά ότι ό,τι κι αν κάνεις εσύ, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι σε περιμένει. Και ότι από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθείς στο χάος και στο τίποτα. Αυτό ήταν που άλλαξε ολόκληρη τη στάση μου και απέναντι στη δουλειά μου αλλά και στη ζωή συνολικότερα. 

Πολέμα τίμια, πολέμα δίκια, πολέμα σωστά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Αυτά έμαθα από τον θάνατο του πατέρα μου. Κι από τότε, έτσι προχωράω στη ζωή μου. 

Ζούμε σε πάρα πολύ δύσκολους καιρούς, σε καιρούς που το να κάνεις θέατρο φαντάζει ακόμα μεγαλύτερο ρίσκο. Για δύο χρόνια έμεινα μακριά από τη σκηνή και ξύπνησα μία μέρα συνειδητοποιώντας ότι δεν την ήθελα άλλο αυτή την αδράνεια. Ήθελα να σηκωθώ και να δουλέψω. Να κάνω ένα έργο που αγαπώ πολύ και που σημαίνει κάτι για μένα, χωρίς να ανησυχώ τόσο πολύ για το αν τελικά θα μας βγει από άποψη εμπορικής αποδοχής. Μέχρι στιγμής, τα πράγματα πάνε καλά και ο κόσμος έχει ανταποκριθεί πολύ καλά. Βέβαια, έχουμε λίγο καιρό που αρχίσαμε, οπότε θα δούμε πώς θα πάει. Μπορεί να πάει καλά μπορεί και όχι. Τι σημασία έχει;

Θεωρώ μεγάλο λάθος για έναν καλλιτέχνη να κάθεται άπραγος με τον φόβο του οικονομικού ρίσκου. Οι καλλιτέχνες σε αυτή τη φάση είναι που πρέπει να βγουν προς τα έξω και να υψώσουν τον δημιουργικό τους λόγο. Και για μένα ένα έργο τόσο σπουδαίο, τόσο αληθινό και αριστουργηματικό όσο το Γλυκό Πουλί της Νιότης, έχει πάντα έναν καλό λόγο για να ανέβει.

Ο κόσμος το θέλει το θέατρο ακόμα και σε εποχές που δεν έχει χρήματα για να πάει. Το βλέπεις παντού γύρω σου, στις γεμάτες αίθουσες και στη ζεστή ανταπόκριση του κοινού. 

Το αισθάνεσαι ότι ο κόσμος στην Ελλάδα κουβαλάει πάντα μέσα του το ίδιο εκείνο «μικρόβιο» των σπουδαίων συγγραφέων που αιώνες πριν δίδαξαν στην ανθρωπότητα το δράμα και την κωμωδία. Το έχουμε στο αίμα μας. Κι αυτό είναι σπουδαίο. 

Δελτίο Τύπου

Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα του Tenesse Williams "Το γλυκό πουλί της νιότης" ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Άλμα από 21 Οκτωβρίου.

Η ταυτότητα της παράστασης

Απόδοση: Μάριος Πλωρίτης

Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή

Σκηνικά,Κοστούμια: Μάιρα Βαζαίου

Φώτα: Γιάννης Κατσαρής

Ηχητική,Μουσική επιμέλεια: Ζηνοβία Αρβανιτίδη

Τα κοστούμια της κυρίας Μαραγκού σχεδίασε η ΛΟΥΚΙΑ.

Παίζουν: Κατερίνα Μαραγκού (Αλεξάντρα ντε Λάγκο), Όμηρος Πουλάκης (Τσάνς Γουέην), Λευτέρης Βασιλάκης (Τζώρτζ Σκάντερ), Αργύρης Γκαγκάνης (Μπος Φίνλευ), Νικόλας Παπαδομιχελάκης (Τομ Φίνλευ), Αγγελική Μητροπούλου (Χέβενλυ Φίνλευ), Βέφη Ρέδη (Θεία Νόννι)