Χριστίνα Παπαδοπούλου: Η Λιλίκα, τα Πειραχτήρια, τα Στενά Παπούτσια κι εγώ

«Καθόμουν πάνω στον πάγκο όπου έφτιαχναν τα δέματα με τα βιβλία και χάζευα την όλη διαδικασία. Πολύ μικρή, 4-5 ετών. Άλλες φορές μάς έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του και πηγαίναμε στον βιβλιοδέτη που ήταν στο Διόνυσο σε ένα σπίτι-εργαστήριο, μέσα στο δάσος σχεδόν». 

Αυτή είναι η παλαιότερη ανάμνηση που ανασύρει από την παιδική της ηλικία η Χριστίνα Παπαδοπούλου, μεγαλωμένη μέσα στην οικογενειακή επιχείρηση που ξεκίνησε την μακραίωνη ιστορία της το 1945, όταν ο Μικρασιάτης παππούς της, ο Ιωάννης Κ. Παπαδόπουλος άνοιξε το βιβλιοχαρτοπωλείο του στην Περικλέους, στο Σύνταγμα.

Συναντώντας την σήμερα, εύκολα μπορείς να τη φανταστείς καθισμένη εκεί, στον πάγκο. 
Η μικροσκοπική φιγούρα, το πηγαίο χαμόγελο, η λάμψη στα μάτια της για το θερμό αγκάλιασμα κάθε νέας κυκλοφορίας, σε κάνουν να πιστεύεις ότι η μικρή Χριστίνα δεν μεγάλωσε ποτέ... 

Σπούδασε νηπιαγωγός, εργάστηκε στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων στην Μασσαλίας, έγινε (περήφανη) μητέρα μιας κόρης, και από το 2014 είναι υπεύθυνη της παιδικής σειράς. 

Ούσα χαμηλών τόνων, την ευχαριστώ πολύ που ξετυλίγει μαζί μας το κουβάρι των σκέψεών της με το δικό της, προσωπικό χιούμορ και μια νοσταλγικότητα που αγαπώ.  

Αν έπρεπε να μας συστηθείς μέσα σε 20-30 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές; 
Μητρότητα-αγάπη-βιβλία-γάτες-ποδήλατο-γυμναστική-κόρη-έρωτας-σοκολάτα-οικογένεια-σωματική υγεία-ψυχική υγεία-φίλοι-ταχύτητα-άγχος-σπιτόγατα-θάλασσα-βουνό-μουσική-ομαδικότητα.

Ποια ήταν τα αγαπημένα σου βιβλία ως παιδί; Τα έχεις κρατήσει;
Φυσικά και τα έχω κρατήσει! Από εικονογραφημένα κυριαρχούσε Η Λιλίκα και Τα πειραχτήρια. Έχω κρατήσει κι ένα βιβλίο-δείγμα που είχε φέρει ο πατέρας μου από κάποια έκθεση του εξωτερικού κι ήταν με μια πριγκίπισσα που είχε για κατοικίδιο μια μικρή λεοπάρδαλη... με μια εικονογράφηση υπέροχη, το διάβαζα και στην κόρη μου μέχρι να γίνει 6 χρονών...
Από λογοτεχνία τώρα, Τα στενά παπούτσια, Το καπλάνι της βιτρίνας, Το κοτσύφι μου κι εγώ, Το γαλάζιο κύπελο κι άλλα πολλά αγαπημένα... 

Γιατί σπούδασες νηπιαγωγός; Εξάσκησες το λειτούργημα; Πόσο σε βοήθησε σε αυτό που είσαι σήμερα; (σ.σ. ως μαμά και υπεύθυνη παιδικού)
Μου άρεσαν τα μαθήματα που είχε η σχολή αρχικά. Στην πορεία όμως κάνοντας και την πρακτική μου σ´ ένα σχολείο ερωτεύτηκα το επάγγελμα. Δεν μπορώ να πω ότι με βοήθησε ακριβώς, ίσως σαν ένας αρχικός μπούσουλας λίγο, γιατί τελικά το μεγαλύτερο σχολείο για μένα είναι οι εμπειρίες που αποκομίζει κανείς... Όμως δεν το συνέχισα γιατί...

Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με την οικογενειακή επιχείρηση ή απλά προέκυψε στην πορεία; 
... προέκυψε το βιβλιοπωλείο μας το οποίο ανέλαβα για λίγο καιρό... σχεδόν 18 χρόνια.

Αναλαμβάνοντας τον τομέα των παιδικών βιβλίων, ποιος ήταν ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η έλλειψη εμπειρίας στον συγκεκριμένο τομέα. Κάτι που με τον καιρό ξεπερνάω σιγά σιγά!

Σε μια εποχή δύσκολη για το βιβλίο, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα;
- Καταρχάς να συνεχίζουν τα παιδιά να διαβάζουν και μετά τα 6 χρόνια τους.
- Τα βιβλία που επιλέγουμε να βρίσκουν ανταπόκριση και να αγαπιούνται από παιδιά και μεγάλους.
- Να μπουν στα σχολεία και άλλα υπέροχα σύγχρονα βιβλία και ξένων συγγραφέων.

Πότε βρέθηκες σε δίλημμα για το εάν πρέπει να βγάλετε ένα βιβλίο ή όχι; Τι υπερίσχυσε τελικά, η λογική ή το ένστικτο; 
Συνήθως υπάρχει ένας χρυσός συνδυασμός και των δύο παραγόντων.
Παρόλα αυτά, σε μια περίπτωση που η λογική έλεγε «Όχι!» αλλά πίστευα τόσο έντονα στο βιβλίο το ίδιο και τελικά -ευτυχώς- δεν με διέψευσε. (σ.σ. αναφέρεται στο βιβλίο Η κυρία Άιφελ)

Τι είναι αυτό που σε ελκύει στην έκδοση ενός βιβλίου; Η εικονογράφηση, το μήνυμά του, η γραφή; Τι προηγείται;
Στην περίπτωση των εικονογραφημένων, τι άλλο παρά η εικονογράφηση αρχικά, η γραφή και τελευταίο το μήνυμα (αν υπάρχει).

Ποιο είναι το βιβλίο που έχει αγαπηθεί περισσότερο από τους μικρούς αναγνώστες (σ.σ. όσο είσαι υπεύθυνη παιδικών) και ποιο το δικό σου αγαπημένο;
Μερικά από τα αγαπημένα των μικρών αναγνωστών μας είναι η σειρά Μικρά ταξίδια με τη φαντασία του Ιουλίου Βερν, το Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει, το Ένα σπίτι για όλους και Ο λύκος Ζαχαρίας.
Τα δικά μου αγαπημένα είναι Η Λιλίκα, Η κοτούλα Τούλα, το Έτσι αισθάνομαι και Η κυρία Άιφελ. Κι άλλα πολλά αλλά επειδή ζήτησες ένα μόνο...

Συμμετέχοντας στην έκθεση παιδικού βιβλίου στην Μπολόνια, με ποιες σκέψεις επιστρέφεις στη χώρα μας;
Κάθε φορά με τις ίδιες σκέψεις... Πόσο υπέροχους και ανταγωνιστικούς εικονογράφους έχουμε, τι κρίμα που πολλά βιβλία που θα επέλεγα δεν είναι κατάλληλα για την αγορά μας εδώ στην Ελλάδα λόγω θεματολογίας και/ή «προχωρημένης» εικονογράφησης. Μακάρι να ερχόντουσαν έστω και για μία φορά όλοι αυτοί που εμπλέκονται στον χώρο του βιβλίου για να ζήσουν αυτή την υπέροχη ατμόσφαιρα!

Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά σου σε αυτή τη δουλειά;
Όταν φτάνουν στα χέρια μου κείμενα και εικονογραφήσεις που κάνουν την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, όταν ολοκληρώνεται μια συνεργασία κι έχω αποκτήσει φίλους, όταν ένα όχι και τόσο εμπορικό βιβλίο τελικά βρίσκει το κοινό του.

Ακούγοντας κάποιος τη φράση «εκδόσεις Παπαδόπουλος» ποιες λέξεις θα ήθελες να του έρχονται στο μυαλό;
Τα καλύτερα βιβλία για παιδιά.

Λιλίκα, θεία Λένα... Μεγάλη η αγάπη σου για τα παλιά βιβλία και τις αναμνήσεις που κουβαλούν. Μίλησέ μου λίγο για αυτές τις επανεκδόσεις.
Με τη Λιλίκα με συνδέουν πολλά γιατί με θυμάμαι να τις διαβάζω και ακόμα και τώρα αισθάνομαι το ίδιο όμορφα και γλυκά όταν τις ξεφυλλίζω. Όμως πολύ χαίρομαι που και στη σημερινή εποχή, που είναι όλα τόσο διαφορετικά, η Λιλίκα αρέσει κι έχει κάτι να δώσει στα παιδιά. Τα συναισθήματα που προκαλεί είναι τα ίδια σε όλες τις γενιές.

Η θεία Λένα είναι μια ανάμνηση από τα βιβλία της μητέρας μου που υπήρχαν σπίτι της γιαγιάς μου που έμενε στον κάτω όροφο και φυσικά τη βγάζαμε εκεί ψαχουλεύοντας θησαυρούς!
Η Ώρα του παιδιού που εκδώσαμε πέρσι ήδη έχει βρει θερμή ανταπόκριση! Άλλωστε οι ιστορίες της είναι διαχρονικές και γεμάτες περιπέτεια για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.

Ποια είναι η άποψή σου για τα e-books;
Νομίζω ότι κυρίως ενδιαφέρουν τα βιβλία μεγαλύτερων ηλικιών κι όχι τα παιδικά εικονογραφημένα.

Αν έγραφες ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο (ή ένα δικό σου παραμύθι) τι τίτλο θα είχε, με ποια φράση θα ξεκινούσε και με ποια θα τελείωνε;
Πραγματικά δεν έχω ιδέα!

Άριστη μαθήτρια ή φανατική αναγνώστρια: Τι θα ήθελες να είναι το παιδί σου;
Μέχρι στιγμής είναι και τα δύο. Όταν με το καλό πάει σε μεγαλύτερες και δυσκολότερες τάξεις υποθέτω θα είναι δύσκολο να είναι και τα δύο, λόγω χρόνου. Θα ήθελα να είναι ό,τι αυτή αγαπάει.

Τελικά, η ζωή είναι... 
... μια τεράστια πρόκληση!