Kωνσταντίνος Ασπιώτης: "Τον πήχυ κάθε φορά τον πάω πιο πέρα, όχι πιο ψηλά"

Έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας και την δυνατότητα να γίνεται talk of the town με ότι κι αν ασχοληθεί. Μετά το sold out μιούζικαλ «Απλή μετάβαση» στο Εθνικό και τον  «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» βυθίζεται πάλι μεθοδικά στη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» για την νέα σεζόν.
Ηθοποιός και σκηνοθέτης που σε κάθε καινούργια του δουλειά, βάζει όλο και πιο ψηλά τον πήχυ. Κι ας επιμένει να λέει ο ίδιος πως για κείνον  δεν υπάρχει ένας πήχης που μπαίνει ψηλότερα, υπάρχει ένας πήχης που κάθε φορά τον πάει όλο και πιο πέρα. Τον  ενδιαφέρει η σχέση του με τα κείμενα, με τους συνεργάτες του και με το κοινό, οπότε αυτό που κοιτάει κάθε φορά είναι να βρίσκεται σε δουλειές που τη δεδομένη στιγμή  θα τον εξελίξουν και θα τον πάνε λίγο πιο πέρα, όχι λίγο πιο ψηλά. "Από κει και έπειτα το θέμα τις επιτυχίας είναι θέμα πολλών παραγόντων" συμπληρώνει.
Η αλήθεια είναι πως με το  χαμαιλεόντιο ταλέντο μεγατόνων σαν του Κωνσταντίνου Ασπιώτη καβαλάς άνετα καλάμι. Όμως όχι η κουβέντα μαζί του σου λέει αμέσως ότι εδώ έχεις να κάνεις μ'  έναν sui generis τύπο που κυρίως ξέρει που πατάει και που βρίσκεται.

Υποκριτική και σκηνοθεσία είναι δύο πράγματα διαφορετικά, που πολύ αγαπώ, και νιώθω και στα δύο εξίσου «εγώ», λέγατε πριν έξι χρόνια σε συνέντευξη. Σήμερα εξακολουθούν να σας διεκδικούν ισότιμα;

- Σε ότι αφορά στο συναίσθημα μου είναι δυο διαφορετικά πράγματα που τα αγαπώ πολύ και τα ξεχωρίζω ιδιαίτερα μέσα μου. Παρόλα αυτά έτσι όπως είναι σήμερα οι συνθήκες της παραγωγής και των πραγμάτων, γίνονται με τέτοιο τρόπο που δεν είναι ακριβώς αυτός που μου ταιριάζει για να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία. Έχω αφήσει αυτό το κομμάτι, αυτό το σκέλος, αυτή την αγάπη μου λίγο πιο πίσω με την έννοια ότι είμαι σε μια μηχανή παραγωγής όσον αφορά την υποκριτική και κάνω πράγματα που μου αρέσουν, που αγαπώ και δίνω προτεραιότητα σε αυτό στο οποίο άλλωστε έχω σπουδάσει. Η σκηνοθεσία προέκυψε στην πορεία και συνεχίζω να έχω αυτό τον έρωτα, αλλά για να κάνω κάτι θα ήθελα οι συνθήκες να είναι κατάλληλες απ’ όλες τις απόψεις δηλαδή να πληρώνονται όλοι οι συντελεστές και να γίνονται τα πράγματα σε ένα μεγάλο ποσοστό όπως θα ήθελα. Αυτή την δύναμη δεν την έχω στο σκηνοθετικό κομμάτι, το οποίο δεν αφορά μόνο στην πυγμή μου, αλλά και την φάση της κοινωνίας μας που βρίσκεται αυτή την εποχή.

Το πυκνό βιογραφικό σας φανερώνει έναν αεικίνητο άνθρωπο, που δεν διστάζει να ρισκάρει νέα πράγματα. Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα έχει αυτή η διαρκής υψηλή ταχύτητα;

-Αυτή τη στιγμή είμαι μέσα στη μηχανή και δουλεύω, είμαι μέσα στη θάλασσα και κολυμπάω. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν να μην λειτουργώ σε αυτές τις ταχύτητες, καθότι παίρνει μεγάλο χώρο στη ζωή μου και στον εγκέφαλο μου. Είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθώ να βλέπω τα θετικά πάντα και μόνο για πλεονεκτήματα μπορώ να μιλήσω.

Κάνω αυτό που αγαπώ το οποίο μου είναι πολύ σημαντικό και διαρκώς εξελίσσω την τεχνική μου, την αισθητική μου και γενικότερα αυτό που ασχολούμαι. Μειονεκτήματα.. δεν ξέρω ή δεν θέλω να δω.

Τι είναι αυτό που σας γοητεύει ως θεατή στο θέατρο;

-Μου αρέσει να μπαίνω σε μια αίθουσα και να παραμυθιάζομαι! Κάποιος να μου λέει το παραμύθι όπως όταν ήμουν παιδί. Να ξεχνάω τον χρόνο και τον χώρο τον πραγματικό στον οποίο βρίσκομαι και να μεταφέρομαι στον κόσμο που μου προτείνει το έργο που βλέπω.

Τι δίνετε σε ένα ρόλο και τι είναι αυτό που παίρνετε από αυτόν αφήνοντας τον;

-Νομίζω πως μπαίνω με όλο το προσωπικό μου υλικό σε ένα ρόλο, προσπαθώντας να ακούω και να διαβάζω τον ρόλο με το υλικό που φαντάζομαι πως έχει ή που κατανοώ και δεν ανήκει στα δικά μου βιώματα. Γίνεται μια ζύμωση η οποία βγάζει ένα αποτέλεσμα όπου στο τέλος είναι ο τρόπος που βλέπω εγώ τον συγκεκριμένο ρόλο.
Όταν τελειώνει μια δουλειά πάντα μου αφήνει κάτι σε πνευματικό επίπεδο τουλάχιστον. Πιστεύω πως με αυτό τον τρόπο εξελίσσομαι λίγο παραπάνω σαν άνθρωπος. Αλλά δεν ανατρέχω.. από την επόμενη μέρα ξεχνάω τα λόγια και προχωράω. Ότι έχει αφήσει έχει αφήσει από μόνο του.

Πιο ευτυχισμένη στιγμή στο θέατρο;

-Δεν μπορώ να επιλέξω μια πιο ευτυχισμένη στιγμή. Γενικά όμως ευτυχισμένες στιγμές στο θέατρο είναι αυτές που κάνω πολύ καλές συνεργασίες, που περνάμε καλά και δημιουργικά ταυτόχρονα. Αν αυτό βγαίνει και προς τα έξω και έχει και εμπορική επιτυχία συν όλων των άλλων, εκεί είμαι ευτυχής. Αισθάνομαι τυχερός γιατί έχω ζήσει αρκετές τέτοιες στιγμές.

Αθήνα ή Θεσσαλονίκη; Τι κρατάτε και τι πετάτε από την κάθε πόλη;

-Αρχικά αγαπάω πάρα πολύ την Θεσσαλονίκη, αλλά την αγαπάω με ένα κομμάτι του εαυτού μου που έχω αφήσει πίσω. Τα παιδικά μου χρόνια, την εφηβεία μου, την ενηλικίωση. Από κει και πέρα ζω τόσα πολλά χρόνια στην Αθήνα που κοντεύουν να είναι τα μισά της ζωής μου. Δεν ξέρω αν θα γυρνούσα τώρα στην Θεσσαλονίκη και αν θα περνούσα το ίδιο καλά, γιατί την έχω συνδυάσει με πράγματα του παρελθόντος.

Άρα θα πω Αθήνα γιατί εδώ ζω, εδώ δουλεύω, εδώ είναι πια οι περισσότεροι φίλοι μου.

Σαν ομορφιά η αλήθεια είναι πως μου αρέσει λίγο πιο πολύ η Θεσσαλονίκη θα έλεγα, είναι πιο πολυπολιτισμική, πιο συμμαζεμένη και αναδεικνύεται η ομορφιά των κτιρίων καλύτερα.

Σας αρέσει να ταξιδεύετε; Αγαπημένοι σας προορισμοί;

-Ναι μου αρέσει να παίρνω το αμάξι, να οδηγώ και να πηγαίνω κάπου μακριά. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω με καράβι και όχι τόσο με αεροπλάνο. Μου αρέσει το καλοκαίρι να ταξιδεύω σε νησιά και όποτε έχω την ευκαιρία σε πόλεις του εξωτερικού που δεν γνωρίζω και με το που πατάω το πόδι μου να αντιλαμβάνομαι διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική αισθητική. Είναι ωραία τα ταξίδια!

Βιβλία ή CD; Που ξοδεύετε τον ελεύθερο χρόνο σας και τι είναι αυτό που σας χαλαρώνει;

-Βιβλία αρχικά ... Μουσική ακούω συνήθως μόνο στο αυτοκίνητο από διαδρομή σε διαδρομή.

Τα βιβλία μου αρέσουν πάρα πολύ γιατί είναι ένα πιο ουδέτερο έδαφος ώστε να μπορώ εγώ να δημιουργώ τις εικόνες και την αίσθηση των διαλόγων και των χαρακτήρων που μου δίνει ο συγγραφέας. Έχει πιο ανοιχτό χώρο ως προς τη φαντασία μου ένα βιβλίο.

Επίσης με εντυπωσιάζει πάντα ένα καλό βιβλίο που μπορεί να σε οδηγήσει κάπου ωραία και θαυμάζω το μυαλό των συγγραφέων που δημιουργούν κόσμους. Μου αρέσουν περισσότερο τα μυθιστορήματα και τα ιστορικά.

Προσεχή επαγγελματικά σχέδια; Που θα σας δούμε τη νέα σεζόν;

-Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γιατί από το φθινόπωρο θα βρίσκομαι σε δυο πάρα πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Στο θέατρο Βέμπο με την παράσταση «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» το μυθιστόρημα του Στράτη Μυριβήλη σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια μαζί με ηθοποιούς που θαυμάζω, της παλιότερης και της νεότερης γενιάς.
Τηλεοπτικά στη νέα σειρά του Alpha «Κρατάς Μυστικό;» σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αγγελόπουλου και σενάριο του Παναγιώτη Χριστόπουλου και της Έλενας Σολομού. Είναι μια σύγχρονη ελληνική και πρωτότυπη μυθοπλασία και θα προβάλλεται κάθε βδομάδα. Και εδώ με πάρα πολύ ωραίους συνεργάτες σε όλα τα επίπεδα μπρος και πίσω από την κάμερα.