Ανδριάνα Μπάμπαλη: "Είμαι άτομο που με απελευθερώνουν οι κανόνες"

Η φωνή της Ανδριάνας Μπάμπαλη δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένο στυλ, ούτε κλείνεται μέσα σε καλούπια. Σε ταξιδεύει και σε κάνει να ονειρεύεσαι είτε έχεις τα μάτια ανοιχτά είτε τα έχεις κλειστά. Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο μουσικό στερέωμα παραμένει προσγειωμένη και απλή, ξεχειλίζοντας ενέργεια και χαρά για τη ζωή.

Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το νέο της τραγούδι με τίτλο «Γαλλικό φιλί» από τη MINOS EMI, το οποίο είναι η ελληνική εκδοχή του «L’ amour» που είχε κυκλοφορήσει πριν από ένα μήνα περίπου. Ενα πρωί εν μέσω ημιπεριορισμού, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ένας φίλος εθελοντής και δύο συνεργάτες από τη δισκογραφική της εταιρεία αποφάσισαν να προχωρήσουν στην υλοποίηση ενός home video clip για το «Γαλλικό φιλί» ώστε να ξορκίσουν το κακό και για να φωτίσουν την θλίψη με ένα χαρούμενο και αισιόδοξο κομμάτι από την υπέροχη Ανδριάνα. O ένας πήρε τον ρόλο του σκηνοθέτη, ο φίλος εθελοντής έγινε εξαιρετικός art director, ο τρίτος πήρε τον ρόλο βοηθού γενικών καθηκόντων και η Ανδριάνα φρόντισε το maquillage, τη γκαρνταρόμπα της και τα αξεσουάρ της. Όλοι άνοιξαν τα μπαούλα των γιαγιάδων και έλαμψαν τα vintage και ethnic αντικείμενα.

«Οδηγούσα και μου ήρθε η μελωδία του ρεφρέν. Σταμάτησα στην άκρη και την κατέγραψα στο κινητό μου, τραγουδώντας την. Αργότερα πήγα σπίτι, πήρα την κιθάρα μου και σιγά σιγά έφτιαξα το τραγούδι. Πρώτα, βέβαια, το άκουσε ο Μonsieur Minimal και του άρεσε πολύ. Έτσι σκέφτηκε να το γράψει πρώτα στα ελληνικά και μετά εγώ το έδωσα στον Ποσειδώνα Γιαννόπουλο, καθώς ήθελα να το ακούσω και στα γαλλικά. Στην αρχή σκέφτηκα ότι το “Γαλλικό φιλί” θα είναι λίγο σαν τη μύγα μέσα στο γάλα καθώς τα τραγούδια που κυκλοφορούν αυτή την περίοδο είναι λίγο μελαγχολικά. Βέβαια, όταν το γράφαμε δεν υπήρχε κορωνοϊός. Μάλιστα, τότε λέγαμε ότι είναι ένα χαρούμενο τραγούδι που θα ταίριαζε περισσότερο για καλοκαίρι, καθώς οι άνθρωποι εκείνη την περίοδο είναι λίγο πιο ανέμελοι» αναφέρει η Ανδριάννα Μπάμπαλη στο allyou.gr.  

Ο Μανώλης Φάμελλος, η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Στάθης Δρογώσης τραγουδοποιοί, φίλοι και ιστορικοί σύμμαχοι από τον περασμένο αιώνα, δεν έχουν να φοβηθούν πολλά μέσα στο μάλλον άβολο κλίμα της πανδημίας και τη Δευτέρα 27 Ιουλίου θα εμφανιστούν στην Τεχνόπολη για μία μοναδική συναυλία με τίτλο «Δε σε αγγίζω μα σε φτάνω». «Αυτό που θα δείτε είναι κάτι πολύ όμορφο και ιδιαίτερο. Θα είμαστε και οι τρεις πάνω στη σκηνή. Ο καθένας θα “εισβάλλει” στα τραγούδια του άλλου. Χαίρομαι που θα συνεργαστώ με αυτούς τους δύο καλλιτέχνες γιατί είναι καλοί μουσικοί και έχουν μία ωραία αισθητική των πραγμάτων» τονίζει.

Ποια είναι τα κριτήρια για να συνεργαστείτε με κάποιον άλλον καλλιτέχνη;

Σίγουρα θα πρέπει να μου αρέσει η δουλειά του και να προϋπάρχει μία επαφή. Με τους περισσότερους που έχω συνεργαστεί είναι φίλοι μου. Χωρίς, βέβαια, αυτό να είναι απαραίτητο κριτήριο. Επίσης, θέλω να υπάρχει ένα αρμονικό κλίμα επειδή τις γκρίνιες δεν τις αντέχει κανείς.

Η Τέχνη και το τραγούδι θα αλλάξουν ύστερα από τη δοκιμασία της πανδημίας; 

Η Τέχνη αλλάζει πάντα και προσαρμόζεται στην εκάστοτε συνθήκη. Ήδη έχουν αλλάξει τα live. Θέλω, όμως, να ελπίζω ότι πολύ σύντομα θα επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν.

Πότε δημιουργείται για εσάς η ανάγκη να προχωρήσετε σε ένα νέο δισκογραφικό βήμα, μια νέα μουσική ιστορία;

Είμαι από τους καλλιτέχνες που λειτουργώ υπό πίεση και κατά παραγγελία. Δηλαδή αν μου ζητήσουν κάτι συγκεκριμένο, μπορώ να το κάνω καλύτερα και πιο γρήγορα. Είμαι άτομο που με απελευθερώνουν οι κανόνες. Βέβαια, τα τραγούδια που κυκλοφορώ βγαίνουν αυθόρμητα γιατί παίζω καθημερινά κιθάρα.

Αντιμετωπίσατε δυσκολίες ως μια νέα γυναίκα σε έναν ανταγωνιστικό επαγγελματικό χώρο; Πώς ένα νεαρό κορίτσι «επιβιώνει» σε έναν κατά βάση ανδρικό χώρο;

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου ήταν η πρώτη μου επαγγελματική ευκαιρία. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Ο δάσκαλός μου από το ωδείο με έστειλε σε μια οντισιόν του. Μπήκα σε ένα γκρουπ ανδρών, που όλοι ήταν αρκετά μεγαλύτεροι μου. Έπρεπε τότε να τρέξω για να τους προλάβω γιατί ήμουν τελείως άπειρη. Βέβαια, όταν είσαι μικρός έχεις μία άγνοια κινδύνου και επίσης δεν σε πειράζει τόσο η θέση στην οποία βρίσκεσαι. Εγώ τουλάχιστον είχα μία επίγνωση ότι θα έπρεπε να ακούω και να μην βγάζω γλώσσα κι ας ήμουν καλή μαθήτρια. Βλέπω πολλές φορές σήμερα νέους καλλιτέχνες να έχουν παραπάνω θράσος απ’ ότι χρειάζεται. Όλα, όμως, στην ώρα τους. Δεν μπορείς στο πρώτο χρόνο να απολαμβάνεις εκείνα που άλλος έχει καταφέρει με είκοσι ή τριάντα χρόνια σκληρής δουλειάς. Χρειάζεται λίγο να ψηθείς. Μπορεί, λοιπόν, να έτρωγα τις σφαλιάρες μου και να μην με είχαν στα πούπουλα, κάτι που στο μέλλον αποδείχθηκε ότι μου έκανε καλό, αλλά δεν ένιωσα ποτέ υποτιμημένη.

Πότε νιώσατε πιο στιβαρή στο επάγγελμα αυτό;

Τα τελευταία πέντε χρόνια απολαμβάνω περισσότερο τη δουλειά μου, αν και τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πλέον αρκετά στον καλλιτεχνικό χώρο. Ο λόγος είναι ότι δεν έχω τόσο άγχος όσο είχα παλιότερα. Βέβαια, αυτό που με εντυπωσιάζει κάθε φορά είναι πόσο προσαρμοστικοί είμαστε οι άνθρωποι στις εκάστοτε συνθήκες. Όσο αφορά το οικονομικό κομμάτι, για παράδειγμα, έχω προσαρμόσει έτσι τις καθημερινές μου ανάγκες που δεν κάνω  πολυτελή ζωή, αλλά ούτε στερούμαι και πράγματα. Πέρασαν κάποια χρόνια, που ένιωσα ότι έχασα τα κεκτημένα μου, αλλά σιγά σιγά το συνήθισα. Εξάλλου, δεν έχω πολλές υποχρεώσεις. Έχω φτιάξει έτσι την καθημερινότητά μου ώστε να μην πιέζομαι και χωρίς να αναγκάζομαι να κάνω πράγματα για βιοποριστικούς λόγους, τα οποία δεν με εκφράζουν και δεν είμαι εγώ.

Υπήρξαν στιγμές που χάσατε τον εαυτό σας;

Δεν ένιωσα ποτέ ότι έγινε κανένα φοβερό μπαμ στην καριέρα μου για να χάσω τον εαυτό μου. Αλλά ούτως ή άλλως είμαι προσγειωμένη από τη φύση μου.

Περάσατε την κρίση των σαράντα;

Μία κρίση την πέρασα πριν από ενάμιση χρόνο. Αναρωτήθηκα και αναθεώρησα κάποια πράγματα για μένα. Επειδή, όμως, από μικρή ήμουν συντηρητική σε κάποια θέματα, έχω φροντίσει να προστατεύω τον εαυτό μου ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει σε όλες τις συνθήκες χωρίς πανικό.

Τι ήταν αυτό που σας τάραξε περισσότερο;

Ότι μεγαλώνω. Ανησυχώ για το αν θα μπορώ να περπατάω και να αυτοσυντηρούμαι όταν θα γεράσω. Γενικά, άλλα θέματα δεν έχω επειδή πιστεύω ότι αν έχουμε την υγεία  μας θα τη βρούμε την άκρη, όπως όλοι.

Ποια είναι η συνηθέστερη ερώτηση που σας κάνουν όταν σας επισκέπτονται στο καμαρίνι;

Μέχρι πριν κάποια χρόνια με ρωτούσαν ποια είναι η ηλικία μου. Κάτι που μ’ εκνεύριζε πολύ. Τώρα, ευτυχώς, το έχουν σταματήσει και συνήθως θέλουν να βγάλουμε κάποια φωτογραφία ή μου δίνουν συγχαρητήρια για τη δουλειά μου.

Πρόσφατα βρεθήκατε καλεσμένη στην εκπομπή «Σημείο Συνάντησης» της ΕΡΤ1 και αναφέρατε ότι «αν είσαι ο Αντώνης Ρέμος είναι ωραία να είσαι τραγουδιστής. Δυστυχώς, η τέχνη κοντεύει να γίνει σπορ πλουσίων και αυτό είναι λίγο άδικο». Μία δήλωση που συζητήθηκε αρκετά.

Η αλήθεια είναι ότι μου την έπεσαν λίγο γι’ αυτό. Εκείνο που εγώ ήθελα να πω είναι ότι υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες που δεν τους δίνεται η ευκαιρία σήμερα να προβάλλουν τη δουλειά τους σε σχέση με κάποιους άλλους επειδή δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα που χρειάζεται για να υποστηρίξουν την προσπάθειά τους. Και εταιρείες πλέον δεν υπάρχουν. Είναι ένας αθέμιτος ανταγωνισμός όλο αυτό το πράγμα και το θεωρώ άδικο για τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Γιατί το θέμα είναι η δουλειά σου να βρει ανταπόκριση. Όλο αυτό το κάνουμε για το ακούσει κάποιος. Όχι να το ακούσουμε μόνο εμείς. Το διαδίκτυο σίγουρα βοηθάει ως ένα σημείο να προωθήσει κάποιος τη δουλειά του, αλλά και εκεί υπάρχει υπερπληθώρα πληροφοριών που για να μπορέσει να ακουστεί ένα τραγούδι χρειάζεται αρκετό σπρώξιμο.

Με αφορμή την ακύρωση του γάμου σας, η προσωπική σας ζωή βρέθηκε κρεμασμένη στα περίπτερα και επίσης η είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου. Ποιες ήταν οι σκέψεις σας;

Ήταν κάτι που δεν μου άρεσε. Αν και έχω μάθει να προσέχω τι λέω στις συνεντεύξεις μου, κάποιες φορές μου ξεφεύγουν. Δεν είναι ωραίο να βγαίνουν τέτοιες ειδήσεις, όταν από πίσω υπάρχει ένας άρρωστος άνθρωπος. Βέβαια, δεν είμαι από τους καλλιτέχνες που ασχολούνται τόσο με την προσωπική τους ζωή, αλλά ούτε και εγώ θα πάω να κάνω διακοπές στη Μύκονο. Μου αρέσει η παρέα και το γλέντι, αλλά δεν μου αρέσει η κοσμικότητα.  

Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;

Διαβάζω αρκετά επειδή θέλω να δώσω σε δύο χρόνια περίπου εξετάσεις για κλασσική κιθάρα. Αποφάσισα στα γεράματα να πάρω πτυχίο (Γέλάει). Επίσης, προσπαθώ να γυμνάζομαι όσο το δυνατόν περισσότερο στη διάρκεια της εβδομάδας και όποτε έχω ελεύθερο χρόνο βλέπω σειρές στο Netflix. Αυτή τη περίοδο, μάλιστα, παρακολουθώ τον «Πολιτικό» με τη Γκουίνεθ Πάλτροου και τη Τζέσικα Λανγκ. Γενικά, μου αρέσουν οι σειρές του Ράιαν Μέρφι γιατί έχουν κάτι το καρτουνίστικο.

Υπάρχει κάποια ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία που ανακαλείτε συχνά μέχρι και σήμερα;

Δεν είμαι άτομο που αναπολεί το παρελθόν ή που μετανιώνει για τα λάθη του. Βαριέμαι πολύ. Έχω περάσει, όμως, ωραία καλοκαίρια γιατί από παιδί πηγαίνω στο χωριό της μητέρας μου, στη Φοινικούντα Μεσσηνίας και όλη μέρα βρίσκομαι στη θάλασσα. Υπάρχει εκεί ένα συγγενικό σπίτι και όποτε είναι άδειο πηγαίνουμε για διακοπές. Φέτος, έχω πάει ήδη δέκα μέρες και ελπίζω μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι να προλάβω να πάω ξανά.

Είστε τύπος του καλοκαιριού ή προτιμάτε το χειμώνα;

Είμαι καθαρά άτομο του καλοκαιριού γιατί μου αρέσει πολύ η θάλασσα. Μου φτιάχνει τη διάθεση. Επίσης, είμαι λίγο φιλάσθενη με αποτέλεσμα τον χειμώνα να είμαι συνεχώς άρρωστη. Κάτι που μου σπάει πολύ τα νεύρα.

Ποια είναι τα στοιχεία που θα έκαναν έναν άλλο άνθρωπο να γίνει φίλος σας;

Να έχει χιούμορ και να μην είναι ψωνισμένος. Επίσης, μου αρέσουν οι γενναιόδωροι άνθρωποι. Δεν μπορώ καθόλου τους μίζερους.

Τι σημαίνει ευτυχία για σας;

Δεν πιστεύω ότι η ευτυχία είναι μία μόνιμη κατάσταση, αλλά διάφορες στιγμές μέσα στη ζωή μας. Θα έλεγα πως σε αυτή τη φάση είμαι ευτυχισμένη γιατί είμαι καλά κυρίως μέσα μου. Τώρα μου έρχεται και το τραγούδι του Μανώλη Φάμελλου που λέει:  «Η ευτυχία είναι αυτό, που περιμένουμε να 'ρθεί».