Μιχάλης (Stavento) Κουινέλης: Τρελαίνομαι!

Αυτή την εποχή βρίσκεται σε περιοδεία. Παρ' όλα αυτά έχει πάντα πολλή όρεξη για κουβέντα. Η μαγεία των καλοκαιρινών φεστιβάλ, η γοητεία του The Voice, αλλά και η στιγμή εκείνη όπου το hip hop συνάντησε την pop μέσα στο κεφάλι του, είναι θέματα ανεξάντλητα γι αυτόν.

Γελάει δυνατά, και πολύ συχνά και είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να σου φτιάξει το κέφι και να σε πάρει μαζί του στη δική του σφαίρα με την απλότητα και τον αυθορμητισμό του. Όσοι ασχολούνται πολύ με το hip hop τον ξέρουν και ως «Μέθυσο», το ψευδώνυμο που με έναν δικό του, εκτός "λογικής" τρόπο, κόλλησε δίπλα στο όνομα του και το οποίο τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα.

Είναι εγκέφαλος και δημιουργός ενός από τα πιο εμπορικά μουσικά σχήματα που  υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, των Stavento, αλλά και ο «coach» στο The Voice, που τάραξε τα νερά και αγαπήθηκε από τα πρώτα κιόλας λεπτά που η εκπομπή βγήκε στον αέρα.

Μιλάμε σαν να γνωριζόμαστε από παλιά. Σχεδόν χωρίς τελεία, ξεδιπλώνει τις απόψεις του για τον ρόλο που μπορεί να παίξει η φύση σε ένα μουσικό φεστιβάλ, για τις ανύπαρκτες μουσικές ευκαιρίες της ελληνικής δισκογραφίας, για το γκρουπ που έφτιαξε μόνος του από το μηδέν και, φυσικά, για το αγαπημένο του hip hop.  

 Την Κυριακή 3 Αυγούστου παίζετε στο River Party. Εσύ προσωπικά ήσουν πάντα fan των καλοκαιρινών φεστιβάλ;

Πάρα πολύ μεγάλος φαν! Και δεν το λέω τώρα επειδή παίζουμε στο River Party. Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ έχουν κάτι που δεν το βρίσκεις στις χειμερινές, κλειστές συναυλίες. Πρώτα απ' όλα υπάρχει η επαφή με τη φύση. Έχεις περισσότερο χρόνο για να χαλαρώσεις, να αράξεις και να απολαύσεις τη μουσική και τα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Το όλο πράγμα, δηλαδή, δεν είναι μια και έξω. Έπειτα, υπάρχει η δυνατότητα της κατασκήνωσης, είναι σαν να έχεις πάει διακοπές μόνο που υπάρχει και πολύ ωραία μουσική. (γέλια) Ειδικά στο Νεστόριο της Καστορίας, όπου γίνεται το River Party, το περιβάλλον είναι πολύ ωραίο, ο κόσμος κάνει μπάνιο, παίζει παιχνίδια. Είναι μια πάρα πολύ ωραία κατάσταση.

Μαζί με τους Stavento, την Κυριακή, θα δούμε την Μαρία Κουρτίδου και τους Μelisses. Εσείς θα είστε στο Νεστόριο και τις προηγούμενες ημέρες; Ανυπομονείτε για τις εμφανίσεις κάποιων συγκεκριμένων καλλιτεχνών;

Δυστυχώς βρισκόμαστε σε περιοδεία οπότε μάλλον θα καταφέρουμε να φτάσουμε στο Νεστόριο την Κυριακή το πρωί. Προσωπικά θα ήθελα να δω όλα τα παιδιά, και τους Burger Project, και τη Νατάσσα Μποφίλιου, και την Ελεονώρα Ζουγανέλη, και τον Κώστη Μαραβέγια... Λόγω δουλειάς δεν θα τα καταφέρω αλλά νομίζω πως το πρόγραμμα όλων των ημερών είναι πολύ καλό.

Που πιστεύεις ότι οφείλεται η σταθερή και μεγάλη επιτυχία του River Party;

Νομίζω σε όλα όσα ανέφερα προηγουμένως. Το River Party είναι ένα μεγάλο ανοιχτό φεστιβάλ και εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος πηγαίνει μέχρι εκεί και για άλλους λόγους πέραν της μουσικής. Και μετά παίζει μεγάλο ρόλο και η τοποθεσία, η οποία – τι  να σου πω- είναι πραγματικά ειδυλλιακή. Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που έχουν βοηθήσει στο να «δέσει» το γλυκό. 

Πριν από λίγο καιρό εμφανίστηκες στο UMICAH, την μεγάλη συναυλία των Active Member με τον Νικήτα Κλιντ στο Stage Volume 1. Κάποιοι αντέδρασαν στην παρουσία σου εκεί. Εσύ πως πήρες την απόφαση να συμμετέχεις σε κάτι τέτοιο;

Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να πω ότι αυτό που συνέβη εκείνο το διήμερο ήταν πολύ συγκινητικό και φορτισμένο με ένα ιδιαίτερό συναίσθημα. Αυτό από μόνο του, βέβαια, τα λέει όλα. Εννοώ πως εξηγεί το γιατί να θέλει κάποιος να βρίσκεται εκεί. Για μένα ήταν αρκετό το ότι ήμουν ξανά μαζί με αυτή τη μεγάλη παρέα και είδα αυτούς τους δύο ανθρώπους ταυτόχρονα στη σκηνή έπειτα από τόσο καιρό. Ίσως για κάποιον που είναι απ' έξω να μην είναι ιδιαίτερα εύκολο να το καταλάβει αλλά όλοι εμείς είμαστε παιδιά που ξεκινήσαμε παρέα να φτιάξουμε κάτι, ξεκινήσαμε να κάνουμε τη μουσική που αγαπάμε όταν αυτή δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα στην Ελλάδα. Υπήρχε και υπάρχει ακόμα ένας ισχυρός δεσμός ανάμεσα μας. Χάρηκα πολύ που ήμουν εκείνο το βράδυ στο Stage Volume 1 και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που κάποιοι άνθρωποι το είδαν διαφορετικά...

Όταν ξεκίνησες με τους Βαβυλώνα ήσουν 18 χρονών. Πως μπήκε το hip hop στη ζωή σου;

17 ήμουν (γέλια). Πιτσιρίκι, δηλαδή. Ούτε που ήξερα γιατί μου αρέσει τόσο αυτό το πράγμα. Δεν θυμάμαι να σου απαντήσω ακριβώς, πάντως αυτή ήταν η μουσική που άκουγα από πάντα κι αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Τότε ήμουν πολύ μικρός και πήγαινα λίγο στα τυφλά, ακολουθούσα το ένστικτο μου. Δεν είχα διαμορφώσει ακόμη την προσωπική μου άποψη για το hip hop. Η αλήθεια είναι πως αργότερα ήρθε μέσα σε όλο αυτό και ένα πιο ποπ στοιχείο, θα έλεγα, το οποίο αισθανόμουν ότι με εκφράζει πολύ. Έτσι το πήγα λιγάκι αλλού το πράγμα, αλλά η βάση για μένα παραμένει πάντα το hip hop. 

Aν αναζητήσει κάποιος το όνομα σου στο google, πέφτει πάνω στην αντίστοιχη σελίδα του Βικιπέδια όπου αναφέρεται πως οι «Stavento είναι το μουσικό παιδί του Μιχάλη Κουινέλη. Κάτι, το οποίο είναι εντελώς δικό του». Tι είναι αυτό που έχουν, λοιπόν, οι Stavento, και δεν το είχαν, για παράδειγμα, οι Βαβυλώνα;

Αρχικά είναι κάτι που έχω φτιάξει μόνος μου από την αρχή. Οι Βαβυλώνα ήταν ένα σχήμα που έστησε ο Μιχάλης (Β.D.Foxmoor) και που ακολουθούσε τα δικά του βήματα και την δική του αισθητική. Ούτε γράφαμε οι ίδιοι τα τραγούδια. Παρ' όλα αυτά, οι Βαβυλώνα ήταν μεγάλο σχολείο για μένα γιατί εκεί μέσα έμαθα να ραπάρω. Οι Stavento είναι άλλο πράγμα. Κάνω τα πάντα εγώ, από την δημιουργία των τραγουδιών μέχρι την παραγωγή. Και μετά, υπάρχει κι εκείνο το ποπ στοιχείο για το οποίο μίλησα παραπάνω. Κάτι που μου ταιριάζει και που πιστεύω πως πηγαίνει πολύ στη μουσική μας. 

Στα περισσότερα κομμάτια των Stavento συναντάμε και μια συμμετοχή κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Από που προκύπτει η ανάγκη αυτή; Όταν ξεκινάς να γράφεις ένα τραγούδι έχεις κατά νου κάποιον συγκεκριμένο καλλιτέχνη που ταιριάζει με την ατμόσφαιρα του κομματιού;

Ε, όταν δουλεύεις συνέχεια με διαφορετικούς ανθρώπους ανοίγει και το μυαλό (γέλια). Καταλαβαίνεις,  τι θέλω να πω. Νιώθω ότι έχω να πάρω πράγματα από κάθε συνεργασία που κάνω, και σαν μουσικός και σαν άνθρωπος, γι' αυτό άλλωστε τις κάνω. Τώρα για το άλλο που ρώτησες, η απάντηση είναι: εξαρτάται την περίπτωση. Καμιά φορά ναι, έχω στο μυαλό από πριν ποιος θα ήθελα να συμμετέχει σε ένα κομμάτι, μερικές φορές μάλιστα έχω ήδη μιλήσω μαζί του, πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της δημιουργίας του κομματιού. Άλλες πάλι απλά προκύπτει στην πορεία. Κάποια τραγούδια δεν προορίζονταν για να γίνουν συνεργασία και απλά «έκατσε» τελείως αυθόρμητα και φυσικά. 

Θεωρείς ότι το The Voice είναι μια ξεχωριστή περίπτωση όταν μιλάμε για μουσικά talent shows ή πιστεύεις γενικότερα πως τα μουσικά realities είναι ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσει την καριέρα του ένα παιδί που κάνει τώρα τα πρώτα του τραγουδιστικά βήματα;

Όχι, καθόλου! Είμαι σαν άνθρωπος πάρα πολύ αντίθετος με τα talent shows ,ειδικότερα, και με τα realities, γενικότερα. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι αποσυντονίζουν έναν άνθρωπο που θέλει να φτάσει κάπου από το αντικείμενο του ενδιαφέροντος του. Ούτε η έκθεση την οποία προϋποθέτουν μου αρέσει. To Τhe Voice, λοιπόν, δεν θεωρώ πως είναι τόσο μια ιδιαίτερη περίπτωση από μόνο του όσο το οτι έκανε την εμφάνιση του σε μια διαφορετική εποχή. Σε μια εποχή που οι όροι της μουσικής βιομηχανίας είναι διαφορετικοί και για ένα νέο παιδί που αρχίζει τώρα είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να περάσει την δουλειά του προς τα έξω. Πόσο μάλλον να την περάσει και σε μια τόσο μεγάλη μερίδα του κοινού.Όπως είναι τα πράγματα σήμερα είναι πραγματικά πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον. Άρα, ένα αξιοπρεπές μουσικό show είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να έναν άνθρωπο που όντως το «έχει» να γίνει ευρέως γνωστός.

Tι είναι αυτό που έχει αλλάξει τόσο πολύ στη δισκογραφία σε σχέση με την εποχή που ξεκίνησες εσύ;

Τα πάντα (γέλια). Όχι, σοβαρά τώρα, μιλάμε για μια τελείως άλλη κατάσταση. Ξεκινάμε από το ότι πλέον δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες. Δηλαδή υπάρχουν, αλλά τα πράγματα έχουν συρρικνωθεί πάρα πολύ. Αλλά ακόμα και αν καταφέρεις να μπεις σε μια εταιρία και αν σε αναλάβουν έχεις να κάνεις με πολύ λιγότερους ανθρώπους από αυτούς που υπήρχαν κάποτε. Τώρα τρέχει ένα μόλις άτομο για όλους τους καλλιτέχνες και όπως καταλαβαίνεις ο τρόπος που γίνεται η προώθηση μιας δουλειάς είναι πολύ πιο «στενός» και πολύ πιο περιορισμένος. Δεν υπάρχουν ούτε οι ευκαιρίες αλλά ούτε και οι δυνατότητες που υπήρχαν παλαιότερα.

Σήμερα, με απόσταση ασφαλείας πλέον από τον τελικό του The Voice, έχεις καταλάβει για ποιο λόγο η Μαρία Έλενα επικράτησε τελικά της Αρετής;

Και τότε το είχα καταλάβει (γέλια). Απλά η Μαρία Έλενα κατάφερε να περάσει περισσότερο στον κόσμο, δεν ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Αλλά αν με ρωτάς, δεν θεωρώ ότι υπήρξε κάποιος νικητής στο The Voice ή ότι τα παιδιά που έφυγαν νωρίτερα χάσανε κάτι. Ήταν τέτοιες οι συνθήκες του συγκεκριμένου show και τέτοιος ο τρόπος με τον οποίο έγιναν όλα που μόνο να πάρεις μπορούσες. Είναι λίγο κλισέ αυτό που θα πω αλλά θεωρώ πως όλοι όσοι συμμετείχαν στο The Voice κέρδισαν κάτι.

Που αλλού θα σας δούμε φέτος το καλοκαίρι;

Θα είμαστε στα Χανιά της Κρήτης στις 11Αυγούστου και στην Κάρπαθο την επόμενη μέρα, νομίζω. Μετά έχουμε συναυλίες στην Αερόπολή, στην Αρτέμιδα και προς τα τέλη του μήνα (21 Αυγούστου) θα είμαστε στην Καρδίτσα. Αυτά θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Είναι και πολλά, τι να κάνω; (γέλια) Και μετά, αν προλάβουμε, ξεκούραση. Ε, να κάνουμε και εμείς λίγες διακοπές, καιρός μας είναι...