Aχαρνής: Μια Συνέντευξη Τύπου αλλιώτικη απ’ τις άλλες

Mας ειδοποίησαν να είμαστε στο θέατρο Γκλόρια της οδού Ιπποκράτους χθες το μεσημέρι στις 12μ.μ., την τελευταία στιγμή. Κι όπως μας ενημέρωσαν λίγο αργότερα, αυτό συνέβη για έναν και μόνο λόγο: γιατί δεν ήξεραν αν αυτή η παράσταση ήταν τελικά εφικτό να ανέβει. 

Η τελική τους απόφαση, όμως, ήταν ομόφωνη και σαφής. Θα ανέβαζαν τους Αχαρνής, ακόμη κι αν δεν κατάφερναν να έχουν στη σκηνή σκηνικά και κουστούμια. Τελικά με τη συμβολή ενός χορηγού - του οποίου το όνομα δεν επιθυμούν να μας αποκαλύψουν - αλλά και την πολύτιμη βοήθεια του ίδιου του σκηνοθέτη της παράστασης, του Γιάννη Κακλέα, οι Αχαρνής του Αριστοφάνη θα πάρουν σάρκα και οστά σε μια καλοκαιρινή περιοδεία με διάφορους σταθμούς σε όλη την Ελλάδα με πρώτο και σημαντικότερο αυτόν στην Αρχαία Επίδαυρο.

Οι συντελεστές της παράστασης μας μίλησαν για τη σημασία της απόφασης τους αυτής, τον συμβολισμό της κίνησης τους να παίξουν στο αρχαίο θέατρο μην έχοντας το άγχος της προσέλευσης του κοινού, αλλά και την επικαιρότητα του σπουδαίου αυτού έργου του Αριστοφάνη, το οποίο περιστρέφεται γύρω από έναν άνθρωπο που έχει σαν κύριο μέλημα του να ζήσει. Να ζήσει ελεύθερος σε μία κοινωνία πέρα για πέρα διεφθαρμένη. 

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

«Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι το γεγονός και μόνο ότι ανεβαίνει αυτή η παράσταση είναι ένα μικρό κατόρθωμα. Είχαμε σκεφτεί πολύ σοβαρά την ματαίωση των Αχαρνών λόγω της έλλειψης ρευστότητας, αλλά τελικά καταλήξαμε ότι η Τέχνη πρέπει να βρίσκει τον τρόπο να υπάρχει ακόμα και γυμνή. Χάρη, λοιπόν, σε κάποιους ανθρώπους, που δεν θα θέλαμε να κατονομάσουμε, η παράσταση θα καταφέρει να είναι στην Επίδαυρο την Παρασκευή και το Σάββατο, όπως ακριβώς πρέπει, με όλα τα σκηνικά, τα κουστούμια και τα φώτα της. Δεν ξέρω αν ο κόσμος ερχόμενος να δει την συγκεκριμένη παράσταση του Αριστοφάνη θα γελάσει, γιατί μην ξεχνάμε ότι είναι Αριστοφάνης σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα κι όποιος έχει δει παραστάσεις του Γιάννη σε κείμενο του Αριστοφάνη καταλαβαίνει τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Ο Γιάννης έχει τον δικό του τρόπο να βγάζει από τον Αριστοφάνη την πιο πολιτική πλευρά του, την πιο σκεπτικιστική, την τραγική του όψη αν θέλετε γιατί αυτό είναι ο Αριστοφάνης τελικά: ένας κεκαλυμμένος τραγωδός.

Γιάννης Κακλέας

«Αν νιώθω κάτι αυτή τη στιγμή ,αυτό είναι ανακούφιση. Νιώθω ανακούφιση που θα καταφέρουμε να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση για την οποία κοπιάσαμε και κουραστήκαμε όλο αυτό τον καιρό. Αισθάνομαι ακόμα μεγάλη τύχη και τιμή που δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι δεν φοβούνται αλλά ελπίζουν. Κι αυτό άλλωστε είναι και το θέμα του έργου. Έχουμε έναν χαρακτήρα πολύ χαρούμενο, πολύ θετικό, τον Δικαιόπολη, ο οποίος αυτό που επιθυμεί να κάνει είναι απλώς να ζήσει. Θέλει να ζήσει μέσα στην ειρήνη και τη δικαιοσύνη παρόλο που έχει την ατυχία να υπάρχει σε μια κοινωνία πέρα για πέρα διεφθαρμένη και άδικη. Δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη συγκυρία για να ανέβει η συγκεκριμένη παράσταση. Και θα ήθελα να κλείσω με ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη το οποίο έχω συμπεριλάβει και στο έργο μιας και θεωρώ ότι ταιριάζει πάρα πολύ.

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές

το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων

κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.

Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια

αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες

μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στην νύχτα του πολέμου

έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ΄τις οβίδες.

Δεν έχεις καιρό

δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη ή το παιδί σου.

Δε θα διστάσεις.

Θ' απαρνηθείς την λάμπα σου και το ψωμί σου

θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι

για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.

Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς.

Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ, να κοιτάς εν' άστρο, να ονειρεύεσαι

είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

να την ακούς να λέει τα όνειρα της για το μέλλον.

Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις

γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου, για όλα τ' άστρα, για όλες τις

λάμπες και για όλα τα όνειρα

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή και περισσότερα χρόνια

μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.

Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου

θα συνεχίζεις το δρόμο σου πάνω στη γη.

Κι όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα»

Φάνης Μουρατίδης.

«Οι Αχαρνής είναι μια πολιτική παράσταση. Είναι μια παράσταση για την ελευθερία και την δικαιοσύνη. Αισθάνομαι κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου πολύ τυχερός και χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτήν εδώ την ομάδα, που ανεβάζουμε αυτή την παράσταση για την οποία τόσο πολύ κουραστήκαμε παρά τις όποιες δυσκολίες και που πηγαίνουμε στην Επίδαυρο χωρίς την αγωνία της προσέλευσης κόσμου, ξέρουμε ότι είναι δύσκολο για τον κόσμο να είναι εκεί. Εμείς θα παίξουμε για όποιον θελήσει να έρθει να μας δει, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν θα είναι γεμάτο το θέατρο. Εμένα μου φτάνει που είμαι γεμάτος μέσα μου γι' αυτό που πάω να κάνω.».

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

«Καθώς οι υπόλοιποι με υπερκάλυψαν με τα όσα είπαν θα ήθελα απλά να πω ότι το θέατρο οφείλει στους δύσκολους καιρούς να παίζει τον ρόλο του. Όχι για να λύσει κάποιο πρόβλημα ή για να ενισχύσει τον φανατισμό των ανθρώπων. Αλλά για να υψώσει τη φωνή του και να τους δείξει τον σωστό  δρόμο, την σωστή κατεύθυνση και για να τους βοηθήσει να μην χαθούν κάπου στην πορεία. Το θέατρο υπάρχει για να κάνει τις ζωές μας πλούσιους και πιο όμορφες». 

Σε αυτό το σημείο πρέπει να σου πω ότι ήταν παρών και ο Άρης Σερβετάλης , αλλά όπως συνήθως απέφυγε να μιλήσει για τον δικό του ρόλο αλλά και για τα συναισθήματα του απέναντι στην συγκεκριμένη παραγωγή. Αντίθετα μας είπε ότι θα μας μιλήσει «ευρωπαϊκά», ξεστομίζοντας τελικά άναρθρες κραυγές τις οποίες ζήτησε από τον Φάνη Μουρατίδη να μεταφράσει. Κι εκείνος το έκανε βγάζοντας πολύ γέλιο.

Μετά την συνέντευξη Τύπου είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μεμονωμένα με τους περισσότερους από τους συντελεστές των Αχαρνών  πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις, τις οποίες θα έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις τις επόμενες ημέρες αποκλειστικά στο allyou.gr.

Για να πάρεις όμως μία (προκαταβολική) γεύση για τα όσα είδαμε και είπαμε εκεί αλλά και τα όσα θα δεις εσύ αν πετύχεις τους Αχαρνής σε κάποιο θέατρο φέτος το καλοκαίρι είναι ότι αυτή η ομάδα διακατέχεται από την χαρά κι όχι από την αγωνία. Από την ελπίδα κι όχι από τον φόβο. Και ότι ετοιμάζεται να δώσει αυτές τις παραστάσεις μην έχοντας στο μυαλό της την προσέλευση του κόσμου, αλλά με βασικό της κίνητρο την σημασία του να ανεβάζεις έναν - πιο επίκαιρο από ποτέ - Αριστοφάνη κόντρα στο πείσμα της εποχής, όρθιος στους τόσο δύσκολους καιρούς.

Έφυγα από την συνέντευξη Τύπου στο Γκλόρια το μεσημέρι της Τρίτης, δουλεύοντας στο μυαλό μου μία φράση που είπε ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος στην αρχή της συνάντησης: «Να έχετε το νου σας όταν λέτε πως ο Αριστοφάνης είναι διαχρονικός. Γιατί σημαίνει πως διαχρονική είναι η μαλακία του Έλληνα»...

Δελτίου Τύπου παράστασης

Το έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία Γιάννη Κακλέα με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Άρη Σερβετάλη, τον Φάνη Μουρατίδη, τον Λεωνίδα Καλφαγιάννη τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και άλλους.

Όταν η πολιτική διαφθορά κυριαρχεί...

... Ο Δικαιόπολης αναλαμβάνει πρωτοβουλία για ειρήνη, δικαιοσύνη και αξιοκρατία.

Ο ποιητής με όχημα την κωμωδία σατιρίζει αμείλικτα την πολεμική παράνοια των συμπολιτών του κραυγάζοντας την επιθυμία του για ειρήνη και όλα τα αγαθά που την ορίζουν: Την αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο, τη φροντίδα για το κοινό συμφέρον, την τίμια διαχείριση του δημόσιου ταμείου, την πίστη στις ηθικές αξίες, τον σεβασμό και την αγάπη για την φύση και φυσικά τη χαρά για την ζωή και τον έρωτα.

Και…. το γλέντι αρχίζει! Γιατί ο πολιτικός Αριστοφάνης έχει κέφια...

Συντελεστές

Σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Κακλέας

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Εύα Νάθενα

Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Χορογραφία: Αγγελική Τρομπούκη

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Νουρμάλα Ήστυ

Φωτογραφίες: Μαριλένα Σταφυλίδου

Γραφιστικός σχεδιασμός: Χριστόφορος Χαραλαμπόπουλος

Πρωταγωνιστούν:

Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Άρης Σερβετάλης, Φάνης Μουρατίδης, Λεωνίδας Καλφαγιάννης και ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Παίζουν:

Σωκράτης Πατσίκας, Λάμπρος Κτεναβός, Θάνος Μπίρκος, Γιώργος Κοψιδάς, Αγγελική Τρομπούκη, Κώστας Γαβαλάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Αλέξης Φουσέκης, Αχιλλέας Χαρίσκος, Θανάσης Ζερβόπουλος