«Η μόνη πραγματική κληρονομιά είναι το να έχεις αφήσει ένα διαρκές ίχνος στη μνήμη των ανθρώπων» Peter Brook

Ιερό τέρας του θεάτρου, σπουδαίος σκηνοθέτης, μια σχολή από μόνος του. Ανήσυχος, αναγνωρισμένος, πολυτάλαντος, χαρισματικός, οξυδερκής, πολυβραβευμένος. O Πίτερ Στίβεν Πολ Μπρουκ (Peter Stephen Paul Brook) γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1925 και ήταν Άγγλος σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο οποίος είχε τη βάση του στη Γαλλία από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Έχει κερδίσει πολλά βραβεία Tony και Emmy, ένα βραβείο Laurence Olivier, ένα Praemium Imperiale και ένα Prix Italia. Είχε χαρακτηριστεί  ως«ο μεγαλύτερος εν ζωή θεατρικός σκηνοθέτης».

Με τo Royal Shakespeare Company, ο Brook σκηνοθέτησε την πρώτη αγγλόφωνη παραγωγή του Marat/Sade το 1964. Ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1965 και κέρδισε το βραβείο Tony καλύτερου θεατρικού έργου και ο Μπρουκ του καλύτερου σκηνοθέτη.

Πέθανε στις 2 Ιουλίου, σε ηλικία  97 ετών.

https://www.youtube.com/watch?v=JA9cuQagp78

Με αφορμή την είδηση του θανάτου του, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Μπορώ να πάρω οποιονδήποτε κενό χώρο και να τον ονομάσω γυμνό στάδιο. Ένας άντρας περπατά σε αυτόν τον κενό χώρο ενώ κάποιος άλλος τον παρακολουθεί, και αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται για να προκύψει μια θεατρική πράξη».

«Το να είσαι με το mainstream δεν είναι πολύ δύσκολο - η παλίρροια είναι ισχυρή και είναι εύκολο να την αφήσουμε να μας παρασύρει μαζί της. Αλλά το να πας κόντρα στην παλίρροια είναι πολύ δύσκολο. Πρώτα απ' όλα, πρέπει κανείς να μπορεί να αναγνωρίσει τι είναι η παλίρροια και πού ακριβώς πηγαίνει».

«Κάθε μορφή θεάτρου έχει κάτι κοινό με την επίσκεψη στον γιατρό. Στην έξοδο, πρέπει πάντα να αισθάνεται κανείς καλύτερα από ό,τι πριν».

«Η ζωή ενός έργου ξεκινά και τελειώνει τη στιγμή της παράστασης. Τότε είναι όταν ο συγγραφέας, οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες εκφράζουν όλα όσα έχουν να πουν. Εάν το γεγονός έχει μέλλον, αυτό μπορεί να βρίσκεται μόνο στις αναμνήσεις εκείνων που ήταν παρόντες και που κράτησαν ένα ίχνος στην καρδιά τους».

«Καμία κυβερνητική πράξη δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο».

 https://www.instagram.com/p/Cfi6XHQrKYn/

«Το νόημα ενός θεατρικού γεγονότος είναι ότι κανείς από εμάς δεν μπορούσε να δει κάτι τόσο καθαρά όσο με τη νέα ενέργεια που φέρνει η συνάντηση ενός θέματος, οι ηθοποιοί που το ζουν και ένα κοινό που μπαίνει σταδιακά σε αυτό για να το ζήσει μαζί τους. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ένα ορισμένο φως, αποκαλύπτοντας αυτό που δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ μόνοι μας».

«Είναι εύκολο να τα παρατήσουμε, και αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε. Αυτό είναι που μου δίνει έναν λόγο να δουλεύω: να αφήνω τους ανθρώπους με λίγο περισσότερο θάρρος, με λίγη ελπίδα για να τραφεί. Ακόμα κι αν, φυσικά, πρόκειται να εξαφανιστεί, ό,τι αγγίζει κάποιον δεν χάνεται για πάντα».

«Πάντα δούλευα λίγο σαν μάγειρας σε ένα μεγάλο εστιατόριο, όπου έχεις στρώσει πολλά υλικά και πολλά πράγματα και πηγαίνεις και κοιτάς στο ένα καζάνι και κοιτάς στο άλλο και βλέπεις τι έρχεται σε βράση».

«Κάθε επιλογή που έχω κάνει έχει υπαγορευτεί από μια άμορφη προαίσθηση και όχι από αυστηρή λογική».

«Δεν είχα ποτέ μια αμειβόμενη δουλειά που δεν ήταν στο θέατρο».

«Μεγάλωσα σε δημόσια σχολεία, αλλά από τη λέξη πάει, ποτέ δεν πίστεψα αυτό που μου δίδασκαν τα δημόσια σχολεία. Ούτε μου άρεσε που πολεμούσαν για την ιστορική παράδοση της Αγγλίας».

 https://www.instagram.com/p/CfjExw0sZ5D/

«Αν, στα αγγλικά, μιλάμε λέξεις, οι Γάλλοι μιλούν σκέψεις».

«Πάντα ήθελα να δοκιμάσω πράγματα για τον εαυτό μου πριν τα κρίνω».

«Ένας Βρετανός ηθοποιός θα απολαύσει κάθε συλλαβή μιας σαιξπηρικής γραμμής, ενώ ένας Γάλλος ηθοποιός θα οδηγήσει μέχρι το τέλος μιας πρότασης ή μιας ομιλίας με έναν προωθητικό ρυθμό: αυτό που δεν λες ποτέ σε έναν Γάλλο ηθοποιό είναι “Πάρτε το χρόνο σας”».

«Αυτή, για μένα, είναι η μόνη πραγματική κληρονομιά: η ιδέα ότι κάποιος έχει αφήσει ένα διαρκές ίχνος στις μνήμες των ανθρώπων. Τελικά, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να ελπίζει να κάνει ένας σκηνοθέτης».

«Μέσα από έναν κοινό στόχο, κοινές ανάγκες, κοινή αγάπη για ένα κοινό αποτέλεσμα στο θέατρο, από τη δημιουργία του χώρου... τη συνένωση μιας ατελείωτα επαναλαμβανόμενης κορύφωσης κοινής παράστασης, ξανά και ξανά, μπορεί να εμφανιστεί κάτι ξεχωριστό».

 https://www.instagram.com/p/CfjEqYrquW3/

«Ποτέ μην αναρωτηθείτε τι έχετε μάθει... αναρωτηθείτε μόνο ποιες είναι οι συνθήκες που είναι διαφορετικές από πέρυσι. Με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να εφαρμόσετε τα περσινά μαθήματα».

«Το θέατρο είναι, περιστασιακά, ικανό για στιγμές αλήθειας».

«Οποιαδήποτε σκηνή στον Σαίξπηρ μπορεί να γίνει χυδαία, σχεδόν αγνώριστη, με την επιθυμία να δοθεί υπό μια σύγχρονη αντίληψη».

«Αυτό που με τρομάζει είναι το ιδεολογικό θέατρο - ο Σαίξπηρ δεν μας είπε ποτέ πώς να σκεφτόμαστε».