Ημερολόγιο εγκυμοσύνης Νο 4: Πού άφησα την κοιλιά μου;

Ποτέ δεν ένιωθα περήφανη για τη μνήμη μου – ανέκαθεν ήμουν τόσο αφηρημένη, ώστε θα μπορούσα να παρακολουθήσω «με αμείωτο ενδιαφέρον» μια ομιλία και στο τέλος να μη θυμάμαι απολύτως τίποτα (αλλά τουλάχιστον να έχω αποφασίσει μέχρι τότε πού θα πάω διακοπές). 

Όμως στην εγκυμοσύνη το κακό παράγινε, με αποτέλεσμα να πρέπει να κυκλοφορώ διαρκώς με λίστες, χαρτάκια, post-it και το κινητό με τις υπενθυμίσεις στο χέρι, για να μην ξεχάσω να πληρώσω το λογαριασμό του τηλεφώνου πριν μου το κόψουν (οπότε μετά θα χρησιμοποιώ τη συσκευή μόνο για ατζέντα), να γράψω ένα κείμενο που πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να ανεβεί σήμερα στο site και να πάω στο γάμο της κολλητής μου.

Μια από τις χειρότερες εμπειρίες την έζησα κάποιο πρωί που ξύπνησα μετά από ταραχώδη όνειρα με μωράκια και γατάκια που έκλαιγαν, και έφαγα περίπου ένα πεντάλεπτο μέχρι να συνειδητοποιήσω αν είναι Σάββατο ή καθημερινή και πρέπει να πάω για δουλειά. Στο μεταξύ, συνέχεια πιάνω τον εαυτό μου άλλα να θέλει να γράψει και άλλα να πληκτρολογεί, με μια ιδιαίτερη προτίμηση σε όρους φαγητού. Αν λοιπόν διαβάσεις πουθενά για την «παράσταση της Επιδαύρου που δεν πρέπει να χάσεις από το φετινό Προφιτερόλ Αθηνών», δείξε κατανόηση στις λιγούρες μου.

Ευτυχώς μάλλον δεν συμβαίνει μόνο σε εμένα. Όπως γράφει και στο «Έχεις κενά μνήμης; Για όλα φταίει η εγκυμοσύνη!», που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο AllYou.gr, οι ορμονικές αλλαγές μπορεί να ευθύνονται για την αυξημένη αφηρημάδα μιας μέλλουσας μαμάς. 

Υπάρχουν όμως και οι έρευνες που έχουν δείξει πως οι εγκυμονούσες δεν υστερούν σε νοητικές λειτουργίες, όπως η προσοχή και η μνήμη. Ίσως στην πραγματικότητα η προσοχή μας αυτή την περίοδο απλά να στρέφεται αλλού. Προσωπικά, το σώμα μού «φωνάζει» διαρκώς να ασχοληθώ με τις βασικές ανάγκες του (και κατ’ επέκταση με εκείνες του εμβρύου). Μαμ, κακά και νάνι, λοιπόν. Μερικές φορές, όπως όταν μού έρχεται να κλάψω από την πείνα, νιώθω σαν ένα μεγάλο μωρό, αλλά με πολύ περισσότερες ευθύνες.