Ημερολόγιο εγκυμοσύνης Νο 9: Η ερωμένη που έγινε μέλλουσα μαμά

Πότε θα πεθάνει η ανάγκη μας να νιώθουμε ποθητές; Νομίζω μαζί με το τελευταίο θηλυκό του πλανήτη. Σίγουρα πάντως όχι στην περίοδο της εγκυμοσύνης: μη σε ξεγελούν τα ριχτά ρούχα και τα φλατ παπούτσια, το ελάχιστο –έως και ανύπαρκτο– μακιγιάζ, η επιμονή μας, ίσως σε εκνευριστικό βαθμό, να περιστρέφουμε τη συζήτηση γύρω από τις αναγούλες, τις λιγούρες και το τελευταίο υπερηχογράφημα. 

Μπορεί οι σεξουαλικές ορμόνες μας να έχουν καταλαγιάσει –παρόλο που λένε πως σε κάποιες γυναίκες η ερωτική επιθυμία χτυπάει κόκκινο στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, μπορεί τα ενδιαφέροντά μας να έχουν μετατοπιστεί από τον ψηλό μελαχρινό της παρέας στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού και το σώμα μας να έχει χάσει οποιοδήποτε χαρακτηριστικό θα μπορούσε να προβληθεί ως σέξι από τα μίντια (τα «καυτά οπίσθια», τους «κοιλιακούς-φέτες»). Μπορεί ακόμη και το στήθος μας, το υποτιθέμενο ατού μας, να το νιώθουμε πρησμένο και υπερβολικά ευαίσθητο, όμως ακόμη μάς αρέσει να αρέσουμε. Ερωτικά.

Όχι, η αυταρέσκειά μας δεν ικανοποιείται από τα κομπλιμέντα που μας κάνουν οι φίλες και γνωστές μας, τύπου «λάμπεις ολόκληρη», «το πρόσωπό σου είναι πολύ φρέσκο» (δηλαδή προηγουμένως είχε μπαγιατέψει;), «είσαι ομορφότερη από ποτέ». Ειδικά όταν δεν τα πιστεύουμε: όταν έχουμε περάσει το προηγούμενο βράδυ άυπνες, προσπαθώντας να βολέψουμε μια κοιλιά στο μέγεθος της υφηλίου ανάμεσα σε μαξιλάρια και σεντόνια. 

Μας λείπουν οι ματιές των αρσενικών, οι ατάκες του διακριτικού φλερτ, το πάθος του συντρόφου μας στο κρεβάτι, έστω κι αν ο τελευταίος μάς δείχνει ένα κάποιο ενδιαφέρον, χαϊδεύοντας την κοιλιά μας και περιμένοντας να νιώσει μια μικρή κλωτσιά, κάνοντάς μας να νιώθουμε βέβαια όχι σαν αντικείμενο ερωτικού πόθου αλλά μάλλον σαν το αγαλματίδιο της Αφροδίτης του Βίλεντορφ, σύμβολο της γονιμότητας με τις τροφαντές καμπύλες της (και κάπως έτσι νιώθουμε ούτως ή άλλως, εδώ που τα λέμε).

Αγωνιούμε να γεννηθεί το μωρό υγιές, ταυτόχρονα όμως ελπίζουμε να ξαναζήσουμε τη χαρά του οργασμού. Όχι να γίνουμε από ερωμένες, μαμάδες, αλλά να συνδυάσουμε τους δύο ρόλους, ακόμη κι αν ξέρουμε ότι θα είναι πολύ πιο ζόρικο, ανάμεσα σε πάνες, πανάδες και ραγάδες.